canvade
Yeni Üye
Art of Craft, çalışmaları sanat seviyesine yükselen zanaatkarları konu alan bir dizi.
Blanka Amezkua, 2018 yılının bir yaz gününde San Salvador Huixcolotla'ya geldi. Güneydoğu Meksika'daki şehir, Meksika festivallerinde popüler olan karmaşık kesimli, renkli ince kağıttan pankartlar olan papel picado'nun doğum yeri olarak biliniyor ve Amezkua, bunu yapmak için asırlık teknikleri öğrenmeyi umuyordu. Bir taksi çevirdi ve şoföre narin kağıt bayrakları yapan birini tanıyıp tanımadığını sordu. Adam bunları, işinin ustası olan kardeşi Don Rene Mendoza'ya götürdü. Amezkua ile beş saatten fazla konuştuktan sonra Mendoza, zanaat geleneğini ona aktarmayı kabul etti.
Serginin küratörü Marcelo Alejandro Ramirez Garcia-Rojas, Papel picado'nun (İspanyolca'da “delikli kağıt”) köklerinin, Meksika'nın yerli Nahuatl halkının dut ve incir ağaçlarının kabuğundan amatör kağıt yaptığı Kolomb öncesi döneme dayandığını söyledi. McAllen, Teksas'taki Uluslararası Sanat ve Bilim Müzesi. 16. yüzyıldan başlayarak, “İspanyol misyonerler, onlarla savaşmak ve yerel nüfusu dönüştürmek için Kolomb öncesi geleneklere yoğun bir şekilde aşina oldular” dedi ve amatör üretim gibi uygulamalar caydırıldı, hatta yasaklandı. İspanyollar ayrıca Çin'den genellikle diğer malları paketlemek için kullanılan ince, ipek benzeri kağıt olan çini kağıdı ithal etmeye başladı.
Bu birleşme, artık Meksika kültüründeki çeşitli kutlamaları, özellikle de ölen sevdiklerinin sunaklarının etrafına yerleştirildiği Ölüler Günü'nü süslemek için kullanılan papel pikadonun ortaya çıkmasına neden oldu. Kağıdın hareketi ölülerin varlığına işaret etmeyi amaçlıyor ve hassas malzeme yaşamın geçiciliğini simgeliyor.
53 yaşındaki Amezkua, “Ölüler Günü benim en sevdiğim tatil” dedi. Meksika'da doğdu, beş yaşındayken ailesiyle birlikte Kaliforniya'ya göç etti, ardından 10 yaşında Meksika'ya döndü ve gençliğinin çoğunu burada büyükanne ve büyükbabasıyla geçirdi. Birçok teyzesini San Salvador Huixcolotla'nın batısında arabayla yaklaşık dört saatlik bir kasaba olan Cuernavaca'da geçirdi. (Anne ve babası Kaliforniya'da kaldı ve burada pamuk çiftliklerinde çalıştılar.) Amezkua cumartesi günleri büyükbabasına yerel pazara giderken eşlik ederek ev işlerinden kaçınıyordu. Amezkua, hafta boyunca yiyecek satın alırken meyve, tekstil veya kullanılmış cam eşya satan satıcıların labirentine göz attı.
Amezkua, Kaliforniya Eyalet Üniversitesi, Fresno'da resim eğitimi almaya devam etti, ancak piyasanın ona “enstalasyon sanatının tüm derslerini” öğrettiğine inanıyor. Tatil dekorasyonları ve mevsimlik ürünler, “piyasanın giyim tarzının” bir yıl içinde önemli ölçüde değiştiği ve satılan ürünlerin birçoğunun hâlâ önceden sahip olunduğu anlamına geliyordu. Amezkua'nın yeniden kullanılan malzemelere olan hayranlığı, işlemeli tortilla havlulardan performans sanatına kadar çok disiplinli çalışmalarına yansıyor.
Amezkua, eşiyle birlikte uzun yıllar yaşadıkları Yunanistan'dan Güney Bronx'a taşındıktan sonra 2017 yılında Papel Picado'yu işine dahil etmeye başladı. Amezkua, ABD'deki ilk yıllarını, çocukluğundan kalma konfeti, flamalar ve her yerde bulunan Meksika pankartlarından oluşan 800 metrekarelik bir kolaj olan “Mutluluk…” üzerinde çalışarak geçirdi. Özellikle bayrakların canlı renklerini beğendi. “Dünyanın her yerindeki yerli toplulukların renk ifadesinin bir tür direniş olduğunu sık sık hissediyorum” dedi.
Proje papel picado tutkusuyla başladı.
Bir YouTube tavşan deliği onları San Salvador Huixcolotla'ya götürdü; burada geleneksel elle kesilmiş pankartlar yerel ekonominin temel dayanağı olmaya devam ediyor; her ne kadar birçok halk sanatı gibi papel pikado da giderek seri üretiliyor olsa da.
Taksi şoförünün kardeşi Mendoza, 30 yılı aşkın süredir papel pikado yapıyor ve Amezkua'ya nesiller öncesine dayanan çekiçleme ve keskileme tekniklerini öğretiyor. Ayrıca onu New York'a götürmesi için 116 çelik keski seti yapan bir demirciyle tanıştırdı.
Böylesine hassas bir ürün için Papel Picado'nun üretimi oldukça zahmetlidir. Bir parça çizgisiz kağıda bir tasarım çizerek ve onu yaklaşık 50 yaprak kağıt mendilden oluşan bir yığının üzerine zımbalayarak veya kırparak sessizce başlar. Amezkua daha sonra üst tabakayı kılavuz olarak kullanarak keskileriyle deseni kesiyor ve her bıçağı bir çekiçle yığının içinden geçiriyor. Genellikle evinde çalışıyor – şans eseri, komşularının çoğu gün boyunca uzakta oluyor – ya da sadece kısa bir yürüyüş mesafesindeki St. Mary's Park'ta çalışıyor. Evde oyma yaparken, her vuruşun kuvvetini ve gürültüsünü absorbe etmek için küçük bir masanın altına hareketli battaniyeler yerleştiriyor.
Tasarım tamamlandığında Amezkua üstteki bayrakları dikkatlice ayırıyor. Bunları oturma odası boyunca çamaşır ipi gibi gerilmiş bir ipe tutturmak için bir miktar seyreltilmiş Elmer yapıştırıcısı kullanıyor. Işık her bir delikten geçerken bayraklar havada titriyor.
Nihai ürün güzel olsa da projenin kapsamına göre saatler hatta günler sürebilen süreç zaman ve emek yoğundur. Amezkua, “Neredeyse işkenceye benziyor” dedi. Ama aynı zamanda meditasyon niteliğinde olduğunu da ekledi: “Ruha bir şeyler yapıyor. Zaman içinde bu tür işleri yaratan insanlara dair tüm farkındalığım farklı.”
Amezkua bu çizgiyi ciddiyetle sürdürme sorumluluğunu üstleniyor. Bronx Community College'da papel pikado atölyeleri öğretiyor ve Mendoza ile çalışmaya devam ediyor. Geçen yıl, 1552 tarihli yerli Meksika bitkisel ilaçları kitabı olan “Cruz-Badiano Kodeksi”nden ilham alan bir dizi büyük ölçekli papel picado parçası olan “Hierbitas de saberes/Küçük Bilgi Otları” üzerinde çalıştılar; Amezkua tasarımları yarattı ve Mendoza bunları kağıda aktardı. Şimdi çift, bu yılın sonlarında San Francisco'daki Fort Mason Sanat ve Kültür Merkezi'nde sergilenecek bir dizi gelincik ve kadife çiçeği üzerinde çalışıyor.
Papel Picado uzun ömürlü olmayabilir ancak Amezkua, zanaatın mirasının, nesiller boyunca varlığını sürdüren yaşayan bir zincirin kalıcı gücünden etkileniyor.
“Buharlaşan ve yok olan bir şey yaratmak için çalışan kadın ve erkekleri seviyorum” dedi.
Blanka Amezkua, 2018 yılının bir yaz gününde San Salvador Huixcolotla'ya geldi. Güneydoğu Meksika'daki şehir, Meksika festivallerinde popüler olan karmaşık kesimli, renkli ince kağıttan pankartlar olan papel picado'nun doğum yeri olarak biliniyor ve Amezkua, bunu yapmak için asırlık teknikleri öğrenmeyi umuyordu. Bir taksi çevirdi ve şoföre narin kağıt bayrakları yapan birini tanıyıp tanımadığını sordu. Adam bunları, işinin ustası olan kardeşi Don Rene Mendoza'ya götürdü. Amezkua ile beş saatten fazla konuştuktan sonra Mendoza, zanaat geleneğini ona aktarmayı kabul etti.
Serginin küratörü Marcelo Alejandro Ramirez Garcia-Rojas, Papel picado'nun (İspanyolca'da “delikli kağıt”) köklerinin, Meksika'nın yerli Nahuatl halkının dut ve incir ağaçlarının kabuğundan amatör kağıt yaptığı Kolomb öncesi döneme dayandığını söyledi. McAllen, Teksas'taki Uluslararası Sanat ve Bilim Müzesi. 16. yüzyıldan başlayarak, “İspanyol misyonerler, onlarla savaşmak ve yerel nüfusu dönüştürmek için Kolomb öncesi geleneklere yoğun bir şekilde aşina oldular” dedi ve amatör üretim gibi uygulamalar caydırıldı, hatta yasaklandı. İspanyollar ayrıca Çin'den genellikle diğer malları paketlemek için kullanılan ince, ipek benzeri kağıt olan çini kağıdı ithal etmeye başladı.
Bu birleşme, artık Meksika kültüründeki çeşitli kutlamaları, özellikle de ölen sevdiklerinin sunaklarının etrafına yerleştirildiği Ölüler Günü'nü süslemek için kullanılan papel pikadonun ortaya çıkmasına neden oldu. Kağıdın hareketi ölülerin varlığına işaret etmeyi amaçlıyor ve hassas malzeme yaşamın geçiciliğini simgeliyor.
53 yaşındaki Amezkua, “Ölüler Günü benim en sevdiğim tatil” dedi. Meksika'da doğdu, beş yaşındayken ailesiyle birlikte Kaliforniya'ya göç etti, ardından 10 yaşında Meksika'ya döndü ve gençliğinin çoğunu burada büyükanne ve büyükbabasıyla geçirdi. Birçok teyzesini San Salvador Huixcolotla'nın batısında arabayla yaklaşık dört saatlik bir kasaba olan Cuernavaca'da geçirdi. (Anne ve babası Kaliforniya'da kaldı ve burada pamuk çiftliklerinde çalıştılar.) Amezkua cumartesi günleri büyükbabasına yerel pazara giderken eşlik ederek ev işlerinden kaçınıyordu. Amezkua, hafta boyunca yiyecek satın alırken meyve, tekstil veya kullanılmış cam eşya satan satıcıların labirentine göz attı.
Amezkua, Kaliforniya Eyalet Üniversitesi, Fresno'da resim eğitimi almaya devam etti, ancak piyasanın ona “enstalasyon sanatının tüm derslerini” öğrettiğine inanıyor. Tatil dekorasyonları ve mevsimlik ürünler, “piyasanın giyim tarzının” bir yıl içinde önemli ölçüde değiştiği ve satılan ürünlerin birçoğunun hâlâ önceden sahip olunduğu anlamına geliyordu. Amezkua'nın yeniden kullanılan malzemelere olan hayranlığı, işlemeli tortilla havlulardan performans sanatına kadar çok disiplinli çalışmalarına yansıyor.
Amezkua, eşiyle birlikte uzun yıllar yaşadıkları Yunanistan'dan Güney Bronx'a taşındıktan sonra 2017 yılında Papel Picado'yu işine dahil etmeye başladı. Amezkua, ABD'deki ilk yıllarını, çocukluğundan kalma konfeti, flamalar ve her yerde bulunan Meksika pankartlarından oluşan 800 metrekarelik bir kolaj olan “Mutluluk…” üzerinde çalışarak geçirdi. Özellikle bayrakların canlı renklerini beğendi. “Dünyanın her yerindeki yerli toplulukların renk ifadesinin bir tür direniş olduğunu sık sık hissediyorum” dedi.
Proje papel picado tutkusuyla başladı.
Bir YouTube tavşan deliği onları San Salvador Huixcolotla'ya götürdü; burada geleneksel elle kesilmiş pankartlar yerel ekonominin temel dayanağı olmaya devam ediyor; her ne kadar birçok halk sanatı gibi papel pikado da giderek seri üretiliyor olsa da.
Taksi şoförünün kardeşi Mendoza, 30 yılı aşkın süredir papel pikado yapıyor ve Amezkua'ya nesiller öncesine dayanan çekiçleme ve keskileme tekniklerini öğretiyor. Ayrıca onu New York'a götürmesi için 116 çelik keski seti yapan bir demirciyle tanıştırdı.
Böylesine hassas bir ürün için Papel Picado'nun üretimi oldukça zahmetlidir. Bir parça çizgisiz kağıda bir tasarım çizerek ve onu yaklaşık 50 yaprak kağıt mendilden oluşan bir yığının üzerine zımbalayarak veya kırparak sessizce başlar. Amezkua daha sonra üst tabakayı kılavuz olarak kullanarak keskileriyle deseni kesiyor ve her bıçağı bir çekiçle yığının içinden geçiriyor. Genellikle evinde çalışıyor – şans eseri, komşularının çoğu gün boyunca uzakta oluyor – ya da sadece kısa bir yürüyüş mesafesindeki St. Mary's Park'ta çalışıyor. Evde oyma yaparken, her vuruşun kuvvetini ve gürültüsünü absorbe etmek için küçük bir masanın altına hareketli battaniyeler yerleştiriyor.
Tasarım tamamlandığında Amezkua üstteki bayrakları dikkatlice ayırıyor. Bunları oturma odası boyunca çamaşır ipi gibi gerilmiş bir ipe tutturmak için bir miktar seyreltilmiş Elmer yapıştırıcısı kullanıyor. Işık her bir delikten geçerken bayraklar havada titriyor.
Nihai ürün güzel olsa da projenin kapsamına göre saatler hatta günler sürebilen süreç zaman ve emek yoğundur. Amezkua, “Neredeyse işkenceye benziyor” dedi. Ama aynı zamanda meditasyon niteliğinde olduğunu da ekledi: “Ruha bir şeyler yapıyor. Zaman içinde bu tür işleri yaratan insanlara dair tüm farkındalığım farklı.”
Amezkua bu çizgiyi ciddiyetle sürdürme sorumluluğunu üstleniyor. Bronx Community College'da papel pikado atölyeleri öğretiyor ve Mendoza ile çalışmaya devam ediyor. Geçen yıl, 1552 tarihli yerli Meksika bitkisel ilaçları kitabı olan “Cruz-Badiano Kodeksi”nden ilham alan bir dizi büyük ölçekli papel picado parçası olan “Hierbitas de saberes/Küçük Bilgi Otları” üzerinde çalıştılar; Amezkua tasarımları yarattı ve Mendoza bunları kağıda aktardı. Şimdi çift, bu yılın sonlarında San Francisco'daki Fort Mason Sanat ve Kültür Merkezi'nde sergilenecek bir dizi gelincik ve kadife çiçeği üzerinde çalışıyor.
Papel Picado uzun ömürlü olmayabilir ancak Amezkua, zanaatın mirasının, nesiller boyunca varlığını sürdüren yaşayan bir zincirin kalıcı gücünden etkileniyor.
“Buharlaşan ve yok olan bir şey yaratmak için çalışan kadın ve erkekleri seviyorum” dedi.