canvade
Yeni Üye
“Ben hiç Asyalı yemedim,” dedi bir başkası, beni kendisine doğru çekerek. Bir keresinde Twitter’da beyaz bir adamın talihsiz bir Asyalı adama yaptığını gördüğüm gibi, kullanıcı adımın yanında bir suşi emojisi olan bir fotoğrafımızı paylaştığını hayal ettiğimde öfkeden kızardım.
Diğerleri daha inceydi. Benim için iyi bir eşleşme olan ve aynı zamanda beyaz olan zeki bir muhatapla sohbet ediyordum, daha önce onun Instagram hesabına rastladım ve profilinde Doğu Asyalı erkeklerle gömleksiz özçekimler dışında hiçbir şey bulamadım. Yine aldattım.
Elaine Hsieh Chou’nun Disorientation adlı romanında, Tayvanlı-Amerikalı kahraman, eski partnerlerinin hepsinin Doğu Asyalı olduğunu keşfettikten sonra beyaz nişanlısının onu gerçekten sevip sevmediğini merak etmeye başlar.
“Üzücü olan şey, Ingrid,” diyor Koreli-Amerikalı arkadaşı, “asla emin olamayacaksın.”
Cinselliğin tanrıları, sapık bir Asyalı gey damgasını vurarak, bu ırkçı gerçekliğin zulmünden kurtulmamı sağlayan bir fetiş eğlencesiyle beni kutsadıkları için şanslıydım. Lateks fetişizmi, parlak, kaygan, kaygan ve şehvetli vücudu saran lastik giysilere düşkünlüktür. Akla gelebilecek her renkte mevcut olan lateks, ünlü moda ve siberpunk filmlerinin hayal gücünü ele geçirdi. Ancak deneyimsizlerin çoğu, neden nefes almayan bir şeyi giymeye istekli olduğumuzu anlamakta zorlanıyor – hiç de değil.
Gergin lateks yüzey üzerinde kayan bir parmağın heyecan verici hissini veya sırtınıza lastik kaplı bir elin sıcak baskısını ifade etmek zordur. Kendimizi adlandırdığımız adla birçok “lastik terapist”, kusursuz ve sahte bir cilt için gözenekli, benekli cildi değiş tokuş ederek, bazen başlıklar ve eldivenler takılıyken, her şeyi kapsayan tüm vücut kompresyon heyecanını tercih ediyor.
Ancak lateksin cazibesi aynı zamanda rızaya dayalı insanlıktan çıkarmanın arsız nirvanasından da kaynaklanır: yüzsüz ve yüzsüz olma, lateksin deri sımsıkı kucaklamasının mutluluğunda kaybolma arzusu. Bir an için başka biri olma şansı sunuyor – başka bir şey. İkinci bir cilt.
Diğerleri daha inceydi. Benim için iyi bir eşleşme olan ve aynı zamanda beyaz olan zeki bir muhatapla sohbet ediyordum, daha önce onun Instagram hesabına rastladım ve profilinde Doğu Asyalı erkeklerle gömleksiz özçekimler dışında hiçbir şey bulamadım. Yine aldattım.
Elaine Hsieh Chou’nun Disorientation adlı romanında, Tayvanlı-Amerikalı kahraman, eski partnerlerinin hepsinin Doğu Asyalı olduğunu keşfettikten sonra beyaz nişanlısının onu gerçekten sevip sevmediğini merak etmeye başlar.
“Üzücü olan şey, Ingrid,” diyor Koreli-Amerikalı arkadaşı, “asla emin olamayacaksın.”
Cinselliğin tanrıları, sapık bir Asyalı gey damgasını vurarak, bu ırkçı gerçekliğin zulmünden kurtulmamı sağlayan bir fetiş eğlencesiyle beni kutsadıkları için şanslıydım. Lateks fetişizmi, parlak, kaygan, kaygan ve şehvetli vücudu saran lastik giysilere düşkünlüktür. Akla gelebilecek her renkte mevcut olan lateks, ünlü moda ve siberpunk filmlerinin hayal gücünü ele geçirdi. Ancak deneyimsizlerin çoğu, neden nefes almayan bir şeyi giymeye istekli olduğumuzu anlamakta zorlanıyor – hiç de değil.
Gergin lateks yüzey üzerinde kayan bir parmağın heyecan verici hissini veya sırtınıza lastik kaplı bir elin sıcak baskısını ifade etmek zordur. Kendimizi adlandırdığımız adla birçok “lastik terapist”, kusursuz ve sahte bir cilt için gözenekli, benekli cildi değiş tokuş ederek, bazen başlıklar ve eldivenler takılıyken, her şeyi kapsayan tüm vücut kompresyon heyecanını tercih ediyor.
Ancak lateksin cazibesi aynı zamanda rızaya dayalı insanlıktan çıkarmanın arsız nirvanasından da kaynaklanır: yüzsüz ve yüzsüz olma, lateksin deri sımsıkı kucaklamasının mutluluğunda kaybolma arzusu. Bir an için başka biri olma şansı sunuyor – başka bir şey. İkinci bir cilt.