canvade
Yeni Üye
Pew, bunun genellikle daha fazla duygusal bağlılık anlamına geldiğini keşfetti. Neredeyse yarısı, çocuklarını kendi ebeveynlerinden farklı yetiştirdiklerini ve en büyük oran, temel farkın, çocuklarına sevgi gösterme ve ilişki kurma biçimleri olduğunu söyledi. Açık sözlü yanıtlarda, ebeveynlerinin koşulsuz desteğini hisseden çocuklar yetiştirmek istediklerini söylediler. Bu, daha az bağırmak ve daha çok sözle onaylamak, sevgiyi dışa vurmak ve zor konular hakkında dürüst konuşmalar yapmak anlamına geliyordu.
32 yaşındaki bir anne Pew’e “Duygularımı ifade edebileceğim, anlaşıldığımı hissettiğim güvenli bir yer yoktu” dedi. “Duygularını kontrol etmek ve nasıl olduklarını görmek için çocuklarımla haftalık konuşmalar yapmaya çalışıyorum. İyi bir hafta geçirmiş olsalar bile, onlara yanlarında olduğunuzu hatırlatmanın yine de iyi olduğunu düşünüyorum.”
Becky Kennedy olarak bilinen Dr. Ebeveynlik grubu Good Inside’ı kuran ve aynı adı taşıyan bir kitap yazan tanınmış bir psikolog olan Becky, bunun birlikte çalıştığı ebeveynler arasında yaygın olduğunu söyledi: “Bence bu nesil buna ihtiyacı olduğunu biliyor ve gittikçe daha fazlası var. ‘Bu gerçekten önemli bir ihtiyaçtı’ demek için.”
“Ebeveynlik her zaman dünyada eğitim ve destek almadığımız tek iş olmuştur; bizden sadece bunu yapmamız bekleniyor” dedi. “Bu nesil bunun ne kadar önemli olduğunu biliyor ve daha zor hissediyor çünkü sistemin ebeveynler için ne kadar bozuk olduğunu biliyorlar ve bu boşluğu kapatmaya çalışıyorlar.”
Ankete göre ebeveynliğin daha zor hale gelmesinin bir başka nedeni de yeni bir dizi çocuk refahı kaygısı. Ebeveynlerin tipik olarak bu tür endişeleri vardır, ancak korkular zamanla değişmiştir. 1980’lerin sözde helikopter ebeveynleri, esas olarak adam kaçırma ve genç yaşta hamilelik gibi fiziksel güvenlikle ilgileniyorlardı. Bu endişeler devam ediyor, ancak akıl sağlığıyla ilgili olanlar yerini aldı: Ebeveynlerin dörtte üçü, çocuklarının kaygı veya depresyonla mücadele edeceğinden veya zorbalığa maruz kalacağından endişe duyduklarını söyledi.
Düşük gelirli ve Hispanik ebeveynler, özellikle göçmenler, potansiyel şiddet de dahil olmak üzere genel olarak daha fazla endişeliydi. 10 Hispanik ebeveynden dördü ve aynı oranda düşük gelirli ebeveyn, çocuklarının vurulabileceği konusunda son derece veya çok endişeli olduklarını söylerken, yüksek gelirli veya beyaz ebeveynin yaklaşık 10’da biri.
32 yaşındaki bir anne Pew’e “Duygularımı ifade edebileceğim, anlaşıldığımı hissettiğim güvenli bir yer yoktu” dedi. “Duygularını kontrol etmek ve nasıl olduklarını görmek için çocuklarımla haftalık konuşmalar yapmaya çalışıyorum. İyi bir hafta geçirmiş olsalar bile, onlara yanlarında olduğunuzu hatırlatmanın yine de iyi olduğunu düşünüyorum.”
Becky Kennedy olarak bilinen Dr. Ebeveynlik grubu Good Inside’ı kuran ve aynı adı taşıyan bir kitap yazan tanınmış bir psikolog olan Becky, bunun birlikte çalıştığı ebeveynler arasında yaygın olduğunu söyledi: “Bence bu nesil buna ihtiyacı olduğunu biliyor ve gittikçe daha fazlası var. ‘Bu gerçekten önemli bir ihtiyaçtı’ demek için.”
“Ebeveynlik her zaman dünyada eğitim ve destek almadığımız tek iş olmuştur; bizden sadece bunu yapmamız bekleniyor” dedi. “Bu nesil bunun ne kadar önemli olduğunu biliyor ve daha zor hissediyor çünkü sistemin ebeveynler için ne kadar bozuk olduğunu biliyorlar ve bu boşluğu kapatmaya çalışıyorlar.”
Ankete göre ebeveynliğin daha zor hale gelmesinin bir başka nedeni de yeni bir dizi çocuk refahı kaygısı. Ebeveynlerin tipik olarak bu tür endişeleri vardır, ancak korkular zamanla değişmiştir. 1980’lerin sözde helikopter ebeveynleri, esas olarak adam kaçırma ve genç yaşta hamilelik gibi fiziksel güvenlikle ilgileniyorlardı. Bu endişeler devam ediyor, ancak akıl sağlığıyla ilgili olanlar yerini aldı: Ebeveynlerin dörtte üçü, çocuklarının kaygı veya depresyonla mücadele edeceğinden veya zorbalığa maruz kalacağından endişe duyduklarını söyledi.
Düşük gelirli ve Hispanik ebeveynler, özellikle göçmenler, potansiyel şiddet de dahil olmak üzere genel olarak daha fazla endişeliydi. 10 Hispanik ebeveynden dördü ve aynı oranda düşük gelirli ebeveyn, çocuklarının vurulabileceği konusunda son derece veya çok endişeli olduklarını söylerken, yüksek gelirli veya beyaz ebeveynin yaklaşık 10’da biri.