canvade
Yeni Üye
Cesur, saygısız ve aşırı derecede pahalı kazakları kendisine “Kaşmir Kralı” lakabını kazandıran Fransız moda tasarımcısı Lucien Pellat-Finet, 26 Şubat'ta yirmi yılı aşkın süredir bir ev sahibi olduğu Brezilya'nın Trancoso kentinde öldü. 78 yaşındaydı.
Yeğen Camille Dauchez, Parkinson hastalığından muzdarip Bay Pellat-Finet'in (pell-ah ücreti-NAY olarak telaffuz edilir) bir yüzme kazasında öldüğünü söyledi.
Bay Pellat-Finet'in 1994 yılında piyasaya sürülen koleksiyonundaki kazaklar görünüşte birbirinden farklı iki unsuru bir araya getiriyordu: son derece yüksek kaliteli kaşmir ve esrar yaprakları, barış işaretleri ve çoğunlukla da zaman zaman kristallerle süslenmiş kafatasları gibi kışkırtıcı semboller. Bazen kafatasları ayrıca çıkıntılı dil, havacı güneş gözlüğü veya eğimli denizci şapkası gibi ayrıntılarla süsleniyordu.
Siyah ve lacivert gibi nötr renklerin yanı sıra koyu turuncu, pembe ve yeşil tonları ve kamuflaj desenleri de mevcuttu. Lucien Pellat-Finet kazağı, geleneksel bir kazak gibi kutu şeklinde bir kesim ve kollar ile bel bandındaki nervürlü manşetler yerine, makyaj sanatçısı Tom Pecheux'nun ifadesiyle “Fruit of the Loom” şeklinde, aslında lüks bir tişörttü. .” ”
Tasarımcıyla ilgili 2019 tarihli “Super F**king Lucky” kitabının yazarı Natasha Fraser-Cavassoni, “Kaşmiri resmi olmayan bir hale getirdi” dedi. “İnsanların Keşmir'e çok farklı bakmalarını sağladı.”
Kazakların estetiği gündelik iken fiyatları aşırıydı. 1998'de dört katlı kaşmir hırkanın maliyeti 1.500 dolardı, bu da bugün 3.000 doların biraz altına denk geliyor.
Markanın yüksek fiyatları da çekiciliğinin bir parçasıydı; bir Lucien Pellat-Finet kazağı sahibi olmak, stil sahibi kadın ve erkeklerden oluşan zengin bir grup için bir onur madalyasıydı.
Markayı erkenden satın alan Barneys New York mağazasının moda danışmanı ve eski moda direktörü Julie Gilhart, “Başarının sembolü, havalılığın sembolü, zenginliğin sembolü haline geldi” dedi.
Lucien Pellat-Finet kazağının resmi olmayan tarzı, değerli olmasına rağmen günlük kullanıma da uygundur.
Markayı da taşıyan lezzet yaratıcı butik Jeffrey'in kurucusu Jeffrey Kalinsky, “Bütün amaç onu satın almak, çok para harcamak ve onu yıpratmaktı” dedi.
Bay Pellat-Finet, 1996'da Women's Wear Daily'ye, parası yeten hayranların kazakları genellikle “yumurta gibi” çoklu olarak satın aldığını söyledi.
“Birisi bu kazakları giyiyor ve bağımlı oluyor” dedi.
Bay Pellat-Finet'in marihuana yaprağı tasarımlarına olan tutkusu sarhoşluktan çok provokasyona yönelikti: Arkadaşlarıyla akşam yemeğinde sıklıkla keyif aldığı bir kadeh kaliteli Bordeaux veya şampanyayı tercih ediyordu. Esrar yaprağının dört yapraklı yoncadan daha büyük bir şans sembolü olduğuna inanıyordu; biyografisinin başlığı da buradan geliyordu.
Kafataslarıyla ilgili olarak Bayan Fraser-Cavassoni'nin kitabında şu sözleri aktarıldı: “Hayat biraz sirke benziyor ve kafataslarım, kara mizah dokunuşlarıyla bunu kanıtlıyor.”
Lucien Paul Pierre Pellat-Finet, 11 Şubat 1946'da Fransa'nın Nice kentinde doğdu. Babası Roger Pellat-Finet, ailenin kese kağıdı fabrikasında çalışıyordu; annesi Manette (Ménier) Pellat-Finet, stil sahibi, varlıklı bir ev hanımıydı. Örneğin, Fransa'da popüler hale gelmeden çok önce, Amerika Birleşik Devletleri'nde yaşayan kız kardeşi sayesinde edindiği Levi's kot pantolonunu giyiyordu. Lucien ve küçük kız kardeşleri zengin bir evde büyüdüler – kayak tatilleri ve yurt dışında tatiller vardı – ancak anneleri ona çekingen bir tutumluluk duygusuyla rehberlik etti.
Geriye kız kardeşleri Isabelle Dauchez ve Christine Guerin kaldı.
Lucien, pahalı da olsa modaya erkenden ilgi gösterdi. Bayan Fraser-Cavassoni'ye, kendisi sekiz yaşındayken, babasının büyükbabası ona pahalı bir çift ayakkabı almak istediğinde annesinin itiraz ettiğini söyledi. “Büyükbabam 'Eğer istiyorsa alın; çünkü bu onun iyi bir zevke sahip olduğunu ve kalitenin bir bedeli olduğunu keşfettiğini gösteriyor' demişti” diye anımsıyor.
Bay Pellat-Finet, 1967'de yerel bir işletme okulundan diploma aldı ve kısa süre sonra Paris'e taşındı. Açıkça eşcinseldi ve aynı zamanda model olan çıktığı adamla, tasarımcı Pierre Cardin'in onu işe aldığı bir oyuncu kadrosunda tanıştıktan sonra modellik yapmaya başladı.
Birkaç yıl sonra defilelere ve fotoğraf çekimlerine stil vermeye başladı. Bir görev sırasında o zamanlar Chanel'de çalışan tasarımcı Philippe Guibourgé ile tanıştı ve çıkmaya başladılar. Bir çift oldular ve Bay Guibourgé 1986'da ölene kadar birlikte kaldılar.
Bay Pellat-Finet aynı zamanda prestijli bir koleksiyon olan La Porte Bleue için kostüm takıları da tasarladı. Birkaç yıl boyunca kendisi ve Bay Guibourgé'nin Paris'te çeşitli şık ürünler sunan bir butiği vardı. Mağaza kapanınca biraz ara verdi.
2004'te Haber'a “Dört yıl boyunca bohem hayatın tadını çıkardım ama sonra parasız kaldım” dedi. Sonunda, “Kendimi yeniden modaya kapılmış buldum.”
Kendi moda anlayışı kazak koleksiyonuna ilham kaynağı oldu.
Takı tasarımcısı ve kırk yılı aşkın süredir arkadaşı olan Marie-Hélène de Taillac, “Gerçekten kendisi için bir şeyler tasarladı ve kadınlara kendi giyeceği kıyafetleri giydirdi” dedi.
Markası iyi bir performans sergiledi ve Japonya'nın özellikle güçlü bir pazar olduğu New York City, Paris ve Tokyo'da Lucien Pellat-Finet butikleri vardı. Kazaklarla benzer hassasiyete sahip ceketler, eşarplar ve yastıklar gibi çeşitli ürünler sunmaya başladı. Ayırt edici kafatası görüntüsü aynı zamanda spor ayakkabılarda, beyzbol şapkalarında, kemer tokalarında ve bez çantalarda da görüldü.
Ayrıca Takashi Murakami gibi sanatçıların resimlerinin Perrier şişelerine, Vans spor ayakkabılarına ve Louis Vuitton çantalara sıçramasından yıllar önce resmedildiği kazaklar da vardı.
Bay Pellat-Finet, 2019 yılında markasını Zadig & Voltaire moda markasının kurucusu Thierry Gillier'e sattı. Marka artık kurucusunun adı olmadan Pellat-Finet olarak adlandırılıyor.
Bayan de Taillac, “Moda endüstrisi değişti ve artık bıktı” dedi.
Bay Pellat-Finet daha sonra 1968'deki ilk ziyaretinden bu yana hayran olduğu bir ülke olan Brezilya'ya taşındı.
São Paulo'nun yaklaşık 1.000 mil (1.600 kilometre) kuzeybatısındaki Bahia'daki lüks bir tatil kasabası olan Trancoso'ya yerleşti ve 2011 yılında orada büyük bir ev inşa etti.
Yeğeni Bayan Dauchez, “Trancoso'yu inşa etmeye başladığında, aklının bir köşesinde her zaman burada dinlenmek ve farklı bir şeyler yapmak istediğini biliyordu.”
Bay Pellat-Finet, Şubat ayında 78. doğum gününün üzerinden çok geçmeden bazı arkadaşlarını ve akrabalarını Brezilya'daki evinde bir aile toplantısı için bir araya getirdi. 26 Şubat günü öğleden sonra açık havada öğle yemeği hazırlanırken her zamanki gibi sahilde yürüyüşe çıktı ve sörfçülerin gözdesi olan bir bölgede yüzmeye karar verdi. Asla geri dönmedi.
Neredeyse on yıl önce FashionTV medya kanalına tasarımlarının uzun ömürlü olmasını umduğunu söylemişti.
“Vintage için çalıştığımı her zaman söylüyorum ve koleksiyonun yaklaşık 20 yıl sonra sokakta görülmesini diliyorum.”
Yeğen Camille Dauchez, Parkinson hastalığından muzdarip Bay Pellat-Finet'in (pell-ah ücreti-NAY olarak telaffuz edilir) bir yüzme kazasında öldüğünü söyledi.
Bay Pellat-Finet'in 1994 yılında piyasaya sürülen koleksiyonundaki kazaklar görünüşte birbirinden farklı iki unsuru bir araya getiriyordu: son derece yüksek kaliteli kaşmir ve esrar yaprakları, barış işaretleri ve çoğunlukla da zaman zaman kristallerle süslenmiş kafatasları gibi kışkırtıcı semboller. Bazen kafatasları ayrıca çıkıntılı dil, havacı güneş gözlüğü veya eğimli denizci şapkası gibi ayrıntılarla süsleniyordu.
Siyah ve lacivert gibi nötr renklerin yanı sıra koyu turuncu, pembe ve yeşil tonları ve kamuflaj desenleri de mevcuttu. Lucien Pellat-Finet kazağı, geleneksel bir kazak gibi kutu şeklinde bir kesim ve kollar ile bel bandındaki nervürlü manşetler yerine, makyaj sanatçısı Tom Pecheux'nun ifadesiyle “Fruit of the Loom” şeklinde, aslında lüks bir tişörttü. .” ”
Tasarımcıyla ilgili 2019 tarihli “Super F**king Lucky” kitabının yazarı Natasha Fraser-Cavassoni, “Kaşmiri resmi olmayan bir hale getirdi” dedi. “İnsanların Keşmir'e çok farklı bakmalarını sağladı.”
Kazakların estetiği gündelik iken fiyatları aşırıydı. 1998'de dört katlı kaşmir hırkanın maliyeti 1.500 dolardı, bu da bugün 3.000 doların biraz altına denk geliyor.
Markanın yüksek fiyatları da çekiciliğinin bir parçasıydı; bir Lucien Pellat-Finet kazağı sahibi olmak, stil sahibi kadın ve erkeklerden oluşan zengin bir grup için bir onur madalyasıydı.
Markayı erkenden satın alan Barneys New York mağazasının moda danışmanı ve eski moda direktörü Julie Gilhart, “Başarının sembolü, havalılığın sembolü, zenginliğin sembolü haline geldi” dedi.
Lucien Pellat-Finet kazağının resmi olmayan tarzı, değerli olmasına rağmen günlük kullanıma da uygundur.
Markayı da taşıyan lezzet yaratıcı butik Jeffrey'in kurucusu Jeffrey Kalinsky, “Bütün amaç onu satın almak, çok para harcamak ve onu yıpratmaktı” dedi.
Bay Pellat-Finet, 1996'da Women's Wear Daily'ye, parası yeten hayranların kazakları genellikle “yumurta gibi” çoklu olarak satın aldığını söyledi.
“Birisi bu kazakları giyiyor ve bağımlı oluyor” dedi.
Bay Pellat-Finet'in marihuana yaprağı tasarımlarına olan tutkusu sarhoşluktan çok provokasyona yönelikti: Arkadaşlarıyla akşam yemeğinde sıklıkla keyif aldığı bir kadeh kaliteli Bordeaux veya şampanyayı tercih ediyordu. Esrar yaprağının dört yapraklı yoncadan daha büyük bir şans sembolü olduğuna inanıyordu; biyografisinin başlığı da buradan geliyordu.
Kafataslarıyla ilgili olarak Bayan Fraser-Cavassoni'nin kitabında şu sözleri aktarıldı: “Hayat biraz sirke benziyor ve kafataslarım, kara mizah dokunuşlarıyla bunu kanıtlıyor.”
Lucien Paul Pierre Pellat-Finet, 11 Şubat 1946'da Fransa'nın Nice kentinde doğdu. Babası Roger Pellat-Finet, ailenin kese kağıdı fabrikasında çalışıyordu; annesi Manette (Ménier) Pellat-Finet, stil sahibi, varlıklı bir ev hanımıydı. Örneğin, Fransa'da popüler hale gelmeden çok önce, Amerika Birleşik Devletleri'nde yaşayan kız kardeşi sayesinde edindiği Levi's kot pantolonunu giyiyordu. Lucien ve küçük kız kardeşleri zengin bir evde büyüdüler – kayak tatilleri ve yurt dışında tatiller vardı – ancak anneleri ona çekingen bir tutumluluk duygusuyla rehberlik etti.
Geriye kız kardeşleri Isabelle Dauchez ve Christine Guerin kaldı.
Lucien, pahalı da olsa modaya erkenden ilgi gösterdi. Bayan Fraser-Cavassoni'ye, kendisi sekiz yaşındayken, babasının büyükbabası ona pahalı bir çift ayakkabı almak istediğinde annesinin itiraz ettiğini söyledi. “Büyükbabam 'Eğer istiyorsa alın; çünkü bu onun iyi bir zevke sahip olduğunu ve kalitenin bir bedeli olduğunu keşfettiğini gösteriyor' demişti” diye anımsıyor.
Bay Pellat-Finet, 1967'de yerel bir işletme okulundan diploma aldı ve kısa süre sonra Paris'e taşındı. Açıkça eşcinseldi ve aynı zamanda model olan çıktığı adamla, tasarımcı Pierre Cardin'in onu işe aldığı bir oyuncu kadrosunda tanıştıktan sonra modellik yapmaya başladı.
Birkaç yıl sonra defilelere ve fotoğraf çekimlerine stil vermeye başladı. Bir görev sırasında o zamanlar Chanel'de çalışan tasarımcı Philippe Guibourgé ile tanıştı ve çıkmaya başladılar. Bir çift oldular ve Bay Guibourgé 1986'da ölene kadar birlikte kaldılar.
Bay Pellat-Finet aynı zamanda prestijli bir koleksiyon olan La Porte Bleue için kostüm takıları da tasarladı. Birkaç yıl boyunca kendisi ve Bay Guibourgé'nin Paris'te çeşitli şık ürünler sunan bir butiği vardı. Mağaza kapanınca biraz ara verdi.
2004'te Haber'a “Dört yıl boyunca bohem hayatın tadını çıkardım ama sonra parasız kaldım” dedi. Sonunda, “Kendimi yeniden modaya kapılmış buldum.”
Kendi moda anlayışı kazak koleksiyonuna ilham kaynağı oldu.
Takı tasarımcısı ve kırk yılı aşkın süredir arkadaşı olan Marie-Hélène de Taillac, “Gerçekten kendisi için bir şeyler tasarladı ve kadınlara kendi giyeceği kıyafetleri giydirdi” dedi.
Markası iyi bir performans sergiledi ve Japonya'nın özellikle güçlü bir pazar olduğu New York City, Paris ve Tokyo'da Lucien Pellat-Finet butikleri vardı. Kazaklarla benzer hassasiyete sahip ceketler, eşarplar ve yastıklar gibi çeşitli ürünler sunmaya başladı. Ayırt edici kafatası görüntüsü aynı zamanda spor ayakkabılarda, beyzbol şapkalarında, kemer tokalarında ve bez çantalarda da görüldü.
Ayrıca Takashi Murakami gibi sanatçıların resimlerinin Perrier şişelerine, Vans spor ayakkabılarına ve Louis Vuitton çantalara sıçramasından yıllar önce resmedildiği kazaklar da vardı.
Bay Pellat-Finet, 2019 yılında markasını Zadig & Voltaire moda markasının kurucusu Thierry Gillier'e sattı. Marka artık kurucusunun adı olmadan Pellat-Finet olarak adlandırılıyor.
Bayan de Taillac, “Moda endüstrisi değişti ve artık bıktı” dedi.
Bay Pellat-Finet daha sonra 1968'deki ilk ziyaretinden bu yana hayran olduğu bir ülke olan Brezilya'ya taşındı.
São Paulo'nun yaklaşık 1.000 mil (1.600 kilometre) kuzeybatısındaki Bahia'daki lüks bir tatil kasabası olan Trancoso'ya yerleşti ve 2011 yılında orada büyük bir ev inşa etti.
Yeğeni Bayan Dauchez, “Trancoso'yu inşa etmeye başladığında, aklının bir köşesinde her zaman burada dinlenmek ve farklı bir şeyler yapmak istediğini biliyordu.”
Bay Pellat-Finet, Şubat ayında 78. doğum gününün üzerinden çok geçmeden bazı arkadaşlarını ve akrabalarını Brezilya'daki evinde bir aile toplantısı için bir araya getirdi. 26 Şubat günü öğleden sonra açık havada öğle yemeği hazırlanırken her zamanki gibi sahilde yürüyüşe çıktı ve sörfçülerin gözdesi olan bir bölgede yüzmeye karar verdi. Asla geri dönmedi.
Neredeyse on yıl önce FashionTV medya kanalına tasarımlarının uzun ömürlü olmasını umduğunu söylemişti.
“Vintage için çalıştığımı her zaman söylüyorum ve koleksiyonun yaklaşık 20 yıl sonra sokakta görülmesini diliyorum.”