canvade
Yeni Üye
John Cena'nın Oscar'daki Streaker Manqué performansı oldukça komikti. Sunucu Jimmy Kimmel bariz bir şekilde şu soruyu sordu: “Bugün sahnede çıplak bir adamın koştuğunu hayal edebiliyor musunuz?” Görünüşte çıplak olan Bay Cena daha sonra perdenin arkasından kafasını uzattı ve şöyle dedi: “Fikrimi değiştirdim” Bay Kimmel ona her şeyin komediyle ilgili olduğunu hatırlatınca Bay Cena yapmacık bir ciddiyetle cevap verdi: “Erkek bedeninin şakası yok.”
Ama bu bir şakaydı. Ve çok geçmeden Bay Cena, tamamen çıplak ve son derece atletik bir halde, en iyi kostüm tasarımını tanıtmak için sahneye çıktı ve kapalı Oscar zarfını gergin bir şekilde cinsel organının üzerinde geçici bir incir yaprağı gibi tutuyordu. Yavaşça yürürken, zahmetli küçük adımlarla yanlara doğru topallayarak, şalını düz tutmaya ve mahrem yerlerini kapatmaya çalışırken seyirciler uludu. Daha sonra, biraz TV büyüsüyle, püsküllü ipten kemerli, togaya benzer, tek omuzlu bir elbise giydirildi. Biraz bitti, seyirciler heyecanlandı ve kostümlerin ne kadar önemli olduğu ortaya çıktı.
Bu rutinin Akademi tarihinde derin kökleri vardı; 1974 Akademi Ödülleri'nde bir hızcının duruşmayı kesintiye uğrattığı ünlü bölüme kadar uzanıyordu (tıpkı son derece sofistike David Niven'in Elizabeth Taylor'ı tanıtması gibi), ancak geçerliliği 1974 Akademi'ye kadar uzanıyor. Ödüller Mevcut.
Tanınma sürprizle karşılaştığında mizah ortaya çıkar. Rutin bir şeyin aniden beklenmedik bir şeye dönüşmesine güleriz. Sahnede özenle şekillendirilmiş çıplak bir erkek vücudu beklenmedik olduğu için komiktir; yani bir kadına ait olmadığı için. Oscar sahnesinde çıplak bir kadın görmek asla komik olamaz, çünkü kadın bedenlerini kırmızı halıda ve filmlerde kıyafetleri açığa çıkarmanın çeşitli aşamalarında görmek bir normdur. Bay Cena'nın performansının mizahı aslında kadınların her zaman yaptıklarını özlü, belirsiz adımlara kadar net bir şekilde yansıtmasından kaynaklanıyordu.
Muhteşem kadınları muhteşem elbiseler içinde görmek için Oscar'lara hazırlanıyoruz. Bu elbiseler aynı zamanda genellikle erkeklerinkinden çok daha görünür olan kadın vücutları için özenle hazırlanmış çerçeveleme araçlarıdır. Bu etkinlikler artık çok daha fazla stil ve vücut tipine ev sahipliği yapsa da moda hâlâ göğüslere, kalçalara ve uyluklara odaklanıyor.
Parlak, çıplak kadın etinden oluşan okyanuslar var. Etekler bele kadar, yakalar göbeğe kadar yırtılır; bazen ikisi birden. Bazen elbiseler aslında şeffaftır. Hem Florence Pugh (gümüş renkli Del Core elbisesiyle) hem de Becky G göğüs uçlarını açıkta bırakan büstiyer giymişti. Bu tür kıyafetleri giymek her zaman rahat değildir. “Gardırop arızası” olarak bilinen durumdan kaçınmak için özel iç çamaşırına, vücut bandına, mükemmel duruşa ve sürekli dikkatli olmaya ihtiyacınız var. Bu şekilde giyinen kadınlar, Bay Cena'nın göründüğü kadar gergindir ve şakasının sürdüğü birkaç dakikadan çok daha uzun bir süre boyunca.
Oscar elbiseleri, saatler süren vasıflı insan emeğinin yarattığı bariz sanat eserleri olan özel tasarım elbiselerdir. Ancak aynı şey altlarındaki bedenler için de geçerli; dikkatli bir diyet, egzersiz ve bazen de ameliyat yoluyla neredeyse Yunan mükemmelliğine rafine edilmiş kadın eti.
Ve tıpkı Yunan heykellerinin müzelerdeki kaidelerde durması gibi, Hollywood tanrıçaları da genellikle baş döndürücü yüksek topuklu ayakkabıların üzerinde oturuyor ve onları düşmekten kaçınmak için – tıpkı Bay Cena'nın yaptığı gibi – doğal olmayan, aşırı ihtiyatlı adımlar atmaya zorluyor. Burada da kadın meslektaşlarının adeta parodisini yaptı. (Jennifer Lawrence'ın 2013 Akademi Ödülleri'nde sahneye büyük bir elbise ve ayakkabılarla çıktığındaki yüzünü hatırlıyor musunuz?)
Son derece formda, çıplak bir adamın Oscar'larda kendini sergilerken bu durumun dışındaymış gibi davranması komik olmanın da ötesindeydi; modanın en yüksek seviyesinde hala devasa olan cinsiyet ayrımı üzerine mini bir meditasyondu. Emma Stone anlardı. Bir tür giyim sorunu onu, kabul konuşmasını “Elbisemin arkasına bakma” diyerek bitirmeye zorladı.
Ama bu bir şakaydı. Ve çok geçmeden Bay Cena, tamamen çıplak ve son derece atletik bir halde, en iyi kostüm tasarımını tanıtmak için sahneye çıktı ve kapalı Oscar zarfını gergin bir şekilde cinsel organının üzerinde geçici bir incir yaprağı gibi tutuyordu. Yavaşça yürürken, zahmetli küçük adımlarla yanlara doğru topallayarak, şalını düz tutmaya ve mahrem yerlerini kapatmaya çalışırken seyirciler uludu. Daha sonra, biraz TV büyüsüyle, püsküllü ipten kemerli, togaya benzer, tek omuzlu bir elbise giydirildi. Biraz bitti, seyirciler heyecanlandı ve kostümlerin ne kadar önemli olduğu ortaya çıktı.
Bu rutinin Akademi tarihinde derin kökleri vardı; 1974 Akademi Ödülleri'nde bir hızcının duruşmayı kesintiye uğrattığı ünlü bölüme kadar uzanıyordu (tıpkı son derece sofistike David Niven'in Elizabeth Taylor'ı tanıtması gibi), ancak geçerliliği 1974 Akademi'ye kadar uzanıyor. Ödüller Mevcut.
Tanınma sürprizle karşılaştığında mizah ortaya çıkar. Rutin bir şeyin aniden beklenmedik bir şeye dönüşmesine güleriz. Sahnede özenle şekillendirilmiş çıplak bir erkek vücudu beklenmedik olduğu için komiktir; yani bir kadına ait olmadığı için. Oscar sahnesinde çıplak bir kadın görmek asla komik olamaz, çünkü kadın bedenlerini kırmızı halıda ve filmlerde kıyafetleri açığa çıkarmanın çeşitli aşamalarında görmek bir normdur. Bay Cena'nın performansının mizahı aslında kadınların her zaman yaptıklarını özlü, belirsiz adımlara kadar net bir şekilde yansıtmasından kaynaklanıyordu.
Muhteşem kadınları muhteşem elbiseler içinde görmek için Oscar'lara hazırlanıyoruz. Bu elbiseler aynı zamanda genellikle erkeklerinkinden çok daha görünür olan kadın vücutları için özenle hazırlanmış çerçeveleme araçlarıdır. Bu etkinlikler artık çok daha fazla stil ve vücut tipine ev sahipliği yapsa da moda hâlâ göğüslere, kalçalara ve uyluklara odaklanıyor.
Parlak, çıplak kadın etinden oluşan okyanuslar var. Etekler bele kadar, yakalar göbeğe kadar yırtılır; bazen ikisi birden. Bazen elbiseler aslında şeffaftır. Hem Florence Pugh (gümüş renkli Del Core elbisesiyle) hem de Becky G göğüs uçlarını açıkta bırakan büstiyer giymişti. Bu tür kıyafetleri giymek her zaman rahat değildir. “Gardırop arızası” olarak bilinen durumdan kaçınmak için özel iç çamaşırına, vücut bandına, mükemmel duruşa ve sürekli dikkatli olmaya ihtiyacınız var. Bu şekilde giyinen kadınlar, Bay Cena'nın göründüğü kadar gergindir ve şakasının sürdüğü birkaç dakikadan çok daha uzun bir süre boyunca.
Oscar elbiseleri, saatler süren vasıflı insan emeğinin yarattığı bariz sanat eserleri olan özel tasarım elbiselerdir. Ancak aynı şey altlarındaki bedenler için de geçerli; dikkatli bir diyet, egzersiz ve bazen de ameliyat yoluyla neredeyse Yunan mükemmelliğine rafine edilmiş kadın eti.
Ve tıpkı Yunan heykellerinin müzelerdeki kaidelerde durması gibi, Hollywood tanrıçaları da genellikle baş döndürücü yüksek topuklu ayakkabıların üzerinde oturuyor ve onları düşmekten kaçınmak için – tıpkı Bay Cena'nın yaptığı gibi – doğal olmayan, aşırı ihtiyatlı adımlar atmaya zorluyor. Burada da kadın meslektaşlarının adeta parodisini yaptı. (Jennifer Lawrence'ın 2013 Akademi Ödülleri'nde sahneye büyük bir elbise ve ayakkabılarla çıktığındaki yüzünü hatırlıyor musunuz?)
Son derece formda, çıplak bir adamın Oscar'larda kendini sergilerken bu durumun dışındaymış gibi davranması komik olmanın da ötesindeydi; modanın en yüksek seviyesinde hala devasa olan cinsiyet ayrımı üzerine mini bir meditasyondu. Emma Stone anlardı. Bir tür giyim sorunu onu, kabul konuşmasını “Elbisemin arkasına bakma” diyerek bitirmeye zorladı.