canvade
Yeni Üye
Yazmayı seviyorum, oyunculuğu seviyorum, sahneye çıkmayı ve tek kişilik küçük gösterimi yapmayı seviyorum ve bir sayının veya yaşın beni tanımlamasına izin vermiyorum. Bunun son derece eski moda olduğunu ve günümüz dünyasına uygun olmadığını düşünüyorum.
Ancak bu işte dayanıklı olmanız gerekiyor. Reddedilmek bunun bir parçası. Bu arada, alkol ve uyuşturucu yüzünden hayatını kaybeden pek çok oyuncu arkadaşıma dehşetle bakıyorum. Babam -bir tiyatro menajeriydi- bana cildimin bir gergedan gibi gelişmesini ve içimin bir marshmallow gibi olması gerektiğini öğretti.
Ayrıca sabra ihtiyacınız var. Bu iş bir bekleme oyunudur. Mesela benim için Windsor Düşesi hakkında bir senaryo yazıldı. [Wallis Simpson]. 1980'lerden beri bunu yapmak istiyordum. Yeşil ışığı ancak bir ay önce aldık. Yıllar önce kız kardeşim Jackie ile büyümeyi anlatan bir fotoğraf çekmenin harika olacağını düşünmüştüm. İşe yaramadı.
Biz çocukken, Blitz sırasında çekilmişti. O zaman korkmadım. Bombalamalardan haberim yoktu. Sokaktan şarapnel topladık ve akşam onları puro kutuma koydum. Hitler'in aptalca resimlerini çizerdik. 10-12 kez tahliye edildik. Metro istasyonlarındaydık ve insanlar armonika çalıp şarkı söylüyorlardı.
Bana sık sık sorulan soru şu: “Neden hâlâ çalışıyorsun?” Bunu söylemek çok aptalca bir şey. Çalışmaya devam ediyorum çünkü meşgul olmayı seviyorum. Tek kadınlık gösterimi yapmak ve her gece yeni bir otele gitmek çok yorucu. Ama buna değer. Seyirci çok duyarlı. Bu bana güç veriyor.
Mevcut ve gelecek projeler: “Omuzlukların Ardında, Arkadaşlarıma Anlattığım Masallar” bir anı; Joan Collins Senaryosuz, bir İngiliz tiyatro turu.
Bu röportaj düzenlendi ve özetlendi.
Ancak bu işte dayanıklı olmanız gerekiyor. Reddedilmek bunun bir parçası. Bu arada, alkol ve uyuşturucu yüzünden hayatını kaybeden pek çok oyuncu arkadaşıma dehşetle bakıyorum. Babam -bir tiyatro menajeriydi- bana cildimin bir gergedan gibi gelişmesini ve içimin bir marshmallow gibi olması gerektiğini öğretti.
Ayrıca sabra ihtiyacınız var. Bu iş bir bekleme oyunudur. Mesela benim için Windsor Düşesi hakkında bir senaryo yazıldı. [Wallis Simpson]. 1980'lerden beri bunu yapmak istiyordum. Yeşil ışığı ancak bir ay önce aldık. Yıllar önce kız kardeşim Jackie ile büyümeyi anlatan bir fotoğraf çekmenin harika olacağını düşünmüştüm. İşe yaramadı.
Biz çocukken, Blitz sırasında çekilmişti. O zaman korkmadım. Bombalamalardan haberim yoktu. Sokaktan şarapnel topladık ve akşam onları puro kutuma koydum. Hitler'in aptalca resimlerini çizerdik. 10-12 kez tahliye edildik. Metro istasyonlarındaydık ve insanlar armonika çalıp şarkı söylüyorlardı.
Bana sık sık sorulan soru şu: “Neden hâlâ çalışıyorsun?” Bunu söylemek çok aptalca bir şey. Çalışmaya devam ediyorum çünkü meşgul olmayı seviyorum. Tek kadınlık gösterimi yapmak ve her gece yeni bir otele gitmek çok yorucu. Ama buna değer. Seyirci çok duyarlı. Bu bana güç veriyor.
Mevcut ve gelecek projeler: “Omuzlukların Ardında, Arkadaşlarıma Anlattığım Masallar” bir anı; Joan Collins Senaryosuz, bir İngiliz tiyatro turu.
Bu röportaj düzenlendi ve özetlendi.